Walka duchowa

magda1377

Ciekawi mnie, co myślicie o chorobach autoagresywnych? Jak to jest (i dlaczego) organizm sam się unicestwia? Dla Pana?

serenada

Powiem Ci co ja myślę. Kiedy człowiek nie może wyrazić słusznego gniewu, kiedy takie naturalne odruchy agresywne są tłumione a nawet karane, kiedy w niczym nie znajdują ujścia, organizm kieruje ten gniew na siebie.
Wg mnie podobnie dzieje się z chorobami wcale nie klasyfikowanymi jako autoimmunologiczne. Coraz więcej lekarzy uważa, że większość chorób ma podłoże psychosomatyczne.

lisek

Zgadzam się z Serenadą. Mam wokół siebie wiele takich psychosomatycznych przykładów... Albo chorób przy których lekarze nie mają pojęcia skąd się wzięły.

serenada

w książce, na którą powołuje sie autorka tematu, a którą już trochę przeczytałam, znalazłam takie zdania:
„Autorytarny rozum potrafi być ślepy na zbawcze działanie uczuć i zracjonalizować przychylne dla organizmu zmiany czy wydarzenia, by nadal bezpiecznie funkcjonować w poczuciu wyższości. [...] Każdy, kto zagłębia się w uczucia, otrzymuje zarówno wytchnienie, jak i doświadcza nowych zdolności i umiejętności, a one oswabadzają organizm z męki wywołanej dążeniem do intelektualnych wyzwań. Coraz częściej pojawiający się wewnętrzny spokój, zaaplikowawszy organizmowi nową energię, wyzwala radość i ułatwia codzienne funkcjonowanie. [...] Reprezentujące rozum siły osądzające wydają opinie i uskarżają się na wszystko, co jest niezgodne z intelektualnymi ustaleniami. Jeśli organizm funkcjonuje wbrew nim, to z punktu widzenia rozumu czyni źle. Nie wolno jest mu postępować niezgodnie z postanowieniami, nawet jeśli sytuacja tego wymaga. Nakaz i zakaz są według rozumu racją najwyższą, podczas gdy dla instynktu są nią głębokie odczuwanie siebie i naturalne funkcjonowanie zgodnie z wewnętrznymi potrzebami w danej chwili życia”.
wynika wiec z tego, że mamy narzędzia do uleczenia się, ale opierając nasze poznanie na rozumie, sami się ich pozbawiamy.

lisek

NO jest w tym pewna logika. Homo sapiens, zanim został sapiens, musiał radzić sobie bez tej wszechwładnej sapienti, korzystał zapewne z instynktu, jak każde inne zwierze. I żył.

serenada

Tak zapewne wyglądała logika inkwizytorów, których rozum w intuicyjnych działaniach tzw. mądrych kobiet upatrywał działań Szatana. Mimo oglądanego dobroczynnego działania umieli znaleźć w tym zło.

lisek

Ale coraz częstsze są właśnie takie odchodzenia od tego co nam narzuca rozum.Zresztą W katolicyzmie śpiewało się w pieśni: Wiarą ukorzyć trzeba zmysły i rozum swój...

zz_top

nun

Moim zdaniem już Freud całkiem obszernie rzecz opisał Wink

serenada

Hm... Mnie się to podoba. To na pewno jest bliższe wierze niż wiedzy...

nun

serenada

Hm... mówiąc szczerze nie znam badań neurologów, które potwierdzałyby takie idee. Nie mówię, że ich nie ma, ale ja ich nie znam. Więc albo uwierzę, albo nie.

zz_top

No to może po kolei:
1. Jeśli według autorki "nakaz i zakaz są według rozumu racją najwyższą", to w dokładnie takiej samej mierze racją najwyższą według uczuć są bezrefleksyjne akcja i reakcja. Tak rozumując i tak odczuwając bylibyśmy jednak tylko karykaturą człowieczeństwa, bo jego pełnia polega na harmonijnej współpracy (synergii) sfery uczuć, rozumu, ducha...
2. Autorytarny (po co wogóle ten przymiotnik?) rozum może być ślepy na działanie uczuć tak samo jak uczucia są ślepe na rozsądek i obiektywizm. To oczywiste, bo uczucia są spontaniczną reakcją naszego umysłu na bodźce zewnętrzne i jako takie nie są nigdy ani trochę "rozsądne" czy "obiektywne".
3. Uczucia nia mają żadnego działania "zbawczego". Nawet przyjmując maximum dobrej woli i zakładając, że to tylko przenośnia. Zagłębianie się w świat swoich uczuć nie zapewnia żadnego wytchnienia w czymkolwiek a juz napewno nie daje doświadczyć jakiś "nowych zdolności i umiejętności".
4. Zgłębiając świat swoich uczuć możemy się oczywiście lepiej poznać, możemy badać swoje reakcje, a dzięki temu możemy za pomocą ROZUMU i WOLI kształtować swoją tożsamość, swój niepowtarzalny charakter. Uczucia mogą nam podpowiadać przeróżne rzeczy, mogą sugerować najrozmaitsze (zaspokojone bądź nie) potrzeby. Poznając je, rozważając i kształtując zyskujemy możliwość WYBORU swoich reakcji. Możliwość, której często osoby nieświadomie przeżywające swoje uczucia NIE MAJĄ! Reagując spontanicznie i bezrefleksyjnie na bodźce emocjonalne wpadamy w błędne koło akcja-reakcja. Reagujemy tak a nie inaczej "bo mnie zdenerwował", albo "bo zupa była za słona". Działając na zasadzie akcja-reakcja dajemy też możliwość manipulowania sobą przez inne osoby, które z premedytacją będą w nas wywoływały określone reakcje emocjonalne.
Podsumowując: bezsensowne i szkodliwe jest antagonizowanie uczuć i rozumu. Współpraca, synergia - to właściwe słowa oddające stan ku jakiemu te sfery naszego życia powinne zmierzać...

serenada

Nie sposób się z Tobą nie zgodzić. Zasada złotego środka nie jest naszym wymysłem i póki co chyba nie ma nic lepszego od niej.

Rafka

troszkę mnie nie było. Musze poczytać o czym tak rozprawiacie:-)