Walka duchowa

larysa

mam kilka pytań jednak niektóre w tym momencie umknęły mi z pamięci.. może jak sobie przypomnę to będę je stopniowo dodawać.
Mam takie pytanie:
Gdzie w Piśmie Św. jest napisane, że istnieje czyściec (ale tak po imieniu)?

Insideout

No to ja Ci nie pomogę Embarassed

a przynajmniej nie pokażę paluszkiem.

Ale! Powiem Ci jedno:szukając znajdziesz wiele więcej niż mogłaś się spodziewać.
I to mogę Ci zagwarantować Laryso!
Warto szukać Smile

Amadea

Po imieniu czyściec nie występuje w Piśmie Św.

Oto co na temat czyśćca mówi Katechizm Kościoła Katolickiego:

To końcowe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem. Naukę wiary dotyczącą czyśćca sformułował Kościół przede wszystkim na Soborze Florenckim (1439 r.) i na Soborze Trydenckim. Tradycja Kościoła, opierając się na niektórych tekstach Pisma Świętego, mówi o ogniu oczyszczającym: co do pewnych win lekkich trzeba wierzyć, że jeszcze przed sądem istnieje ogień oczyszczający, według słów Tego, który jest prawdą. Powiedział On, że jeśli ktoś wypowie bluźnierstwo Duchowi Świętemu, nie zostanie mu to odpuszczone ani w tym życiu, ani w przyszłym (Mt. 12, 32). Można z tego wnioskować, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym. (KKK. 1031)

Czyściec to nie jest miejsce a raczej stan.

Czyściec — oznacza stan bolesnego oczyszczenia po śmierci. Istnieje w Kościele wiara, że nie wszyscy zbawieni doznają zaraz po śmierci szczęścia w niebie. Niektórzy przechodzą stan oczyszczenia przez cierpienie i w tym stanie mogą być wspierani modlitwami wiernych na ziemi. (Słownik teologiczny, t. I, s. 118)

I jeszcze Encyklopedia religii:

Nauka o czyśćcu została ostatecznie ukształtowana w XIII w. na podstawie wcześniejszych wyobrażeń dotyczących miejsca pośmiertnego odpoczynku (refrigerium 'łono Abrahama') i pism Ojców Kościoła i świętych (Efrema Syryjczyka, Cyryla Jerozolimskiego, Jana Chryzostoma, Augustyna). W oficjalnych orzeczeniach Kościoła katolickiego koncepcja czyśćca po raz pierwszy pojawiła się w liście apostolskim papieża Innocentego IV Sub catholicae (1254); zatwierdzono ją jako dogmat na soborze we Florencji (1439), co powtórzono w dekrecie o czyśćcu na Soborze Trydenckim (1545-63). Już w średniowieczu w Kościele katolickim zaczęto organizować wspólnoty bractwa, których powołaniem było wspomaganie dusz przez modlitwę i czyny miłosierdzia (w Polsce pierwsze zał. 1643 przy kościele Mariackim w Krakowie); w XIX i na pocz. XX w. licznie powstawały kolejne (największe zrzeszały do 20 tys. członków); w tym samym celu zakładano również żeńskie zgromadzenia zakonne Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych.

Obecnie w teologii katolickiej o czyśćcu mówi się nie tyle w kategoriach miejsca, ile raczej stanu ontycznego odnoszonego do procesu doskonalenia się po śmierci człowieka, który jest objęty łaską zbawienia.

larysa

KKK mam w domu. I wiem co mówi. Chodziło mi o Biblię.

Amadea

No to Ci napisałam, że w Biblii nie ma o tym ani słowa. To dogmat sformułowany na Soborze Florencki i Trydenckim.
Przeczytaj uważnie te teksty, które zacytowałam.

Na temat czyśćca polecam również teksty z "Dzienniczka" św. Faustyny.

Haran · Gość

hehehe.... prosze czytać Pismo św bo tam jest czyściec Smile

. jutro napisze gdzie...dziś troche juz późno

Amadea

Haranie, cytaty, które umieściłam mówią same przez się. Swoją wypowiedź oparłam na wypowiedzi osoby bardziej kompetentnej niż ja, bo osobiście nigdy mnie ten temat nie interesował i nie zastanawiałam się nad nim.
Masz jakieś inne informacje?... Wink

Haran · Gość

23 Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. 24 Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. 25 Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. 26 Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam". 27 Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. 28 Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!" 29 Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". 30 On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. 31 Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. 32 Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. 33 Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?" 34 I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. 35 Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Mt 18 :23-35

38 Potem Juda zebrał wojsko i powiódł do miasta Adullam*. Ponieważ zaś wypadł siódmy dzień, zgodnie ze zwyczajem oczyścili się i tam spędzili szabat. 39 Następnego dnia w tym czasie, w którym należało już to wykonać, żołnierze Judy przyszli zabrać ciała tych, którzy polegli, i pochować razem z krewnymi w rodzinnych grobach. 40 Pod chitonem jednak u każdego ze zmarłych znaleźli przedmioty poświęcone bóstwom, zabrane z Jamnii, chociaż Prawo tego Żydom zakazuje*. Dla wszystkich więc stało się jasne, że to oni i z tej właśnie przyczyny zginęli. 41 Wszyscy zaś wychwalali Pana, sprawiedliwego Sędziego, który rzeczy ukryte czyni jawnymi, 42 a potem oddali się modlitwie i błagali, aby popełniony grzech został całkowicie wymazany. Mężny Juda upomniał lud, aby strzegli samych siebie i byli bez grzechu mają przed oczyma to, co się stało na skutek grzechu tych, który zginęli. 43 Uczyniwszy zaś składkę pomiędzy ludźmi, posłał do Jerozolimy około dwu tysięcy* srebrnych drachm, aby złożono ofiarę za grzech. Bardzo pięknie i szlachetnie uczynił, myślał bowiem o zmartwychwstaniu. 44 Gdyby bowiem nie był przekonany, że ci zabici zmartwychwstaną, to modlitwa za zmarłych byłaby czymś zbędnym i niedorzecznym, 45 lecz jeśli uważał, że dla tych, którzy pobożnie zasnęli, jest przygotowana najwspanialsza nagroda - była to myśl święta i pobożna*. Dlatego właśnie sprawił, że złożono ofiarę przebłagalną za zabitych, aby zostali uwolnieni* od grzechu.
2 Mch 12:38-45

Amadea

Haran · Gość

nie pojawia się również Trójca, Eucharystia , spowedź itd. ... Wink

Amadea

O to nie pytała. Very Happy

Haran · Gość

hehehehehe no tak, ale chciałem tylko zaznaczyc ze wielu ... a zreszta wiadomo o co chodzi Very Happy

i prosze mnie się nie czepaic bo mam dobre intencje Very Happy

pozdrawiam

Amadea

Się nie czepiam. A dobre intencje bywają budulcem wiadomo czego... Wink

Nika · Wysłany: Wto 22:14, 11 Mar 2008 Temat postu:

To ja również mam pytanie, a minowicie, czy szatan może odstapić od kuszenia człowieka<wcześniej dany człowiek był nekany przez złego>bez modlitwy o uwolnienie, bez jakichkolwiek modlitw i czynów, przez które dałby znak, że chce byc wolny?

Amadea · Wysłany: Czw 10:39, 13 Mar 2008 Temat postu:

Wydaje mi się, że nie. Biorąc pod uwagę jego naturę, myślę, że nie wypuści swojej ofiary ot tak sobie. Zapewne może jednak stwarzać wrażenie, że zniknął, aby człowiek, przekonany o tym, że jest wolny, przestał podejmować wysiłki mające na celu uwolnienie się od niego.