Walka duchowa

Nika

Celibat (łac. caelebs - bez żony, samotny) to forma życia kogoś, kto dobrowolnie zrezygnował z wchodzenia w związek małżeński.

W Kościele katolickim celibat jest wymagany od osób wyświęconych (niektórych diakonów, prezbiterów, biskupów) w rytuale rzymskim od XI-XII wieku i ma związek z reformą kościelną papieża Grzegorza VII, w Polsce obowiązujący od 1197. Początkowo był jednak domeną zakonów, w których składa się ślubowanie czystości.

Właśnie, celibat jest wymagany, więc nie jest to dobrowolna forma życia, a powinna być.

A.M.D.G.

myślę jednak, że wiesz o co mi chodziło. Smile

można by wiele przytaczać osób, zdarzeń gdzie ludzie wypowiadają się mimo, iż konkretnych sytuacji nie przeżyli. uczą się na doświadczeniu innych. u księży jest to o tyle delikatniejsza sprawa, że w centrum jest Jezus, patrzą na wiele rzeczy Jego spojrzeniem, (przynajmniej się starają Smile

) i takie wypowiedzi u społeczeństwa mogą budzić jakiś wewnętrzny sprzeciw.
nie będę się rozpisywać, bo jest to moim zdaniem obszerny temat, a jutro czeka mnie wizyta u wyżej wymienionego kardiologa Wink

dobrej nocy.

heart

A.M.D.G.

jeżeli chodzi o to spojrzenie... nie wiem czy użyłam odpowiednich słów, by wyrazić myśli i stąd może brzmieć to dziwnie. to że każdy powinien patrzeć, hm - fakt, ale... Smile

wiem, że jeżeli usłyszysz od kogoś: rozumiem Cię, sam przez to przechodziłem. jest inaczej, nabierasz do tej osoby nawet większego zaufania.
wiem, że tak jest temat samobójstwa i autodestrukcji nie jest mi obcy. Smile

nie ma się czym chwalić, ale szukając pomocy usłyszałam podobne słowa. lepiej mi się zrobiło, że to nie dotyczy tylko mnie.
a za powodzenie dziękuję Wink

choć z wizytami tam nie wiążę już większych emocji, to chyba kwestia przyzwyczajenia.

miłego dnia.

marek65

Padl tu madry argument na poczatku dyskusji o ewentualnych zonach ksiezy. Ja slyszalem o badaniach przeprowadzonych w latach 80 wsrod zon pastorow w USA. Chyba 80 % bylo przeciwnych zawieraniu malzenstw przez pastorow.
Po drugie Pan Jezus jednak mowi o bezzennosci dla Krolestwa Niebieskiego i Sw Pawel zaleca to w swoim liscie do Koryntian. Sa wiec podstawy Biblijne. Zreszta jakby sie czepiac to i wymogu nierozerwalnosci malzenstwa w ewangeliach wprost nie ma (tekst w Ewangeliach ma charakter profetyczny, a nie prawny, tzn. mowi tak byloby najlepiej, a nie takie jest prawo) jest to tez wymog pozniejszy przez Kosciol z tekstu Pisma ustanowiony. Jak i wszelkie ine dogmaty i sakramenty. Duch Sw poprostu w Kosciele dziala i juz.
No a poza tym z prespektywy czlowiek juz kiedys zonatego moge powiedziec, ze jak ktos nie umie zyc bez seksu to i w malzenstwie bedzie mu trudno. Po pierwsze w malzenstwie tez nie zawsze mozna (choroby, klotnie, regulacja urodzin etc), malzenstwa niestety sie rozlatuja (no my nie chcemy ale druga strona odejdzie) i wtedy katolik musi zyc sam, podroze, wyjazdy itd. Seks ma wspanialy sens i jest super poprostu jako dodatek do zycia, ktory moze byc lub nie, natomiast jako sens zycia cos koniecznego do szczescia i realizacji sie nie sprawdza. nasza kultura, glownie media zwariowaly na jego punkcie i wszystkim sprzedaja informacje,ze to zyc bez seksu sie nie da, ale tak nie jest.
No i jeszcze raz. Niezaleznie od tego czy mamy zyc w malzenstie czy nie, umiejetnosc zycia we wstrzemiezliwosci seksualnej jest poprostu w zyciu niezbedana i tyle.

marek65

No moze niezbedna to nie Very Happy

, tak wprost bez niej sie nie umiera, ale do dobrego zycia naprawde potrzebna.

heart

Nika

Heart - masz racje, zgadzam się z Tobą.
Seks jak sam marek napisałeś jest dodatkiem do życia, więc myślę, że taki ksiądz, który miałby żonę, a jednocześnie tym bardziej nie traktował seksu jak priorytet, no ale nie w tym rzecz. Chodzi o to, że celibat to durny wymysł Kościoła, nie wiadomo komu ma służyć(?).
Jak można bronić człowiekowi służyć Bogu, a nie móc kochać i żyć z drugiem człowiekiem? Formalnie?

Amadea

Niko, celibat to nie jest "durny wymysł Kościoła". W wielu religiach jest traktowany jako lepszy stan pozwalający na bardziej priorytetowe podejście do bóstwa, skoncentrowanie się przede wszystkim na rozwoju duchowym. Jeśli ktoś pragnie wstąpić do danego klasztoru czy jakiegoś rodzaju zakonu lub wspólnoty, w którym praktykuje się celibat, to należy się z tym pogodzić. Nie pasuje - droga wolna: idź i się żeń, ale tutaj miejsca dla ciebie nie ma. Takie są zasady. I takie też są zasady w Kościele, czy się to komuś podoba, czy nie. Być może kiedyś zostaną zmienione, w tej chwili jest jak jest, i jeśli komuś się wydaje, że bez kobiety ani rusz, to niech się ożeni i posługuje jako np. lider jakiejś świeckiej wspólnoty parafialnej.

Św. Paweł pisze w Liście do Koryntian: "Co do spraw, o których pisaliście, to dobrze jest człowiekowi nie łączyć się z kobietą" (1 Kor 7, 1) i "Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki. Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja" (1 Kor 7, 7-8). Dodaje jednak: "Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża" (1 Kor 7, 2) i " Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć" (1 Kor 7, 9).
"Każdy otrzymuje własny dar od Boga" - jeśli ktoś wie, że będzie dla niego wielką trudnością, gdy zacznie "płonąć", niech się ożeni. A jeśli ktoś ma prawdziwe powołanie od Boga by być kapłanem w Jego Kościele (Bóg doskonale wie, że obowiązuje w nim celibat!) uzdolni człowieka do poświęcenia, i umocni go.

Wiele osób uważa, że celibat nie powinien być obowiązkowy, że jeśli ktoś chce być kapłanem, powinien mieć możliwość decydowania o tym, czy chce być kapłanem-celibatariuszem czy kapłanem-małżonkiem. Służba Bogu to nie jest moje "ja chcę - ja wybieram, to co będzie dla mnie wygodniejsze". Służba Bogu to nie jest wygoda i spełnianie własnych zachcianek. To odpowiedź na konkretne powołanie! Czy Bóg nie jest dość mocny, by poprzez odpowiednie natchnienia skłonić Papieża do zmiany zasad? Jeśli będzie to właściwe, to na pewno nastąpi jakaś zmiana w tym zakresie. Jeśli nie następuje, to widocznie tak chce Bóg. Czy możemy kwestionować Jego "chcę" stawiając ponad tym nasze własne "chcę"?

malutki

CELIBAT powinien być...pomyślmy...chcesz iść do spowiedzi a ksiądz by TOBIE powiedział : przyjdź jutro bo żona mnie woła i muszę dziecko przypilnować.............TY jak byś umarł i w grzechu ciężkim to gdzie byś był ?...ci co szydzą z celibatu pójdą dalej...a niech się księża rozwodzą... Sad

zz_top

Inne porównanie to takie, że nie trzeba być pilotem by kierować ruchem samolotów z wieży kontrolnej... Takich porównań można dać wiele. Ale do rzeczy:

Celibat JEST DOBROWOLNY! Czy ktoś poddaje to w wątpliwość? Nie widzę!

No dobra, uzasadnię trochę Smile

Celibat jest dobrowolnym wyborem na jaki decyduje się człowiek pragnący poświęcić się CAŁKOWICIE służbie Bożej. Jest on integralną częścią obranego powołania. Jak się komuś nie podoba, to można jako osoba świecka, w małżeństwie, na 1000 sposobów służyć Bogu. Włącznie ze statusem diakona stałego jak ktoś uzna, że to jego droga.

Podawanie, że naczelną przyczyną wprowadzenia celibatu były przyczyny ekonomiczne jest delikatnie mówiąc "przekłamaniem". Bezżenność ze względu na sprawy Królestwa Bożego jest podnoszona w listach pawłowych do pierwszych gmin chrześcijańskich. Wskazane są w nich też NAJCZĘSTSZE przyczyny konfliktu wewnętrznego i społecznego jaki powoduje służba Chrystusowi osoby trwającej w związku małżeńskim. Nic szczególnego w tej kwestii nie zmieniło się od tamtych czasów. Nadal osoba będąca w małżeństwie jest zaprzątnięta troskami o rodzinę i byt materialny zamiast o sprawy Boże. Św. Paweł od początku pisał, że będą z tego kłopoty a on życzyłby każdemu ich uniknięcia...

Nade wszystko zaś trzeba pamiętać, że osoba trwająca w celibacie ma szansę na łatwiejsze odkrywanie pełni swego męstwa czy kobiecości W ODNIESIENIU DO BOGA. Cholernym kłamstwem diabła jest chęć uzyskania potwierdzenia męstwa u kobiety. Mężczyzna został stworzony PRZEZ BOGA I DLA BOGA. Swoją tożsamość mężczyzny odnajdzie tym łatwiej im szybciej pozbędzie się złudzenia, że kobieta (nawet ta najukochańsza stojąca u jego boku) nadaje mu wartość jako mężczyźnie!

I tu dochodzimy do sedna problemu: Mimo dość solidnej formacji intelektualnej i duchowej jaką przechodzą przyszli kapłani już podczas przyjmowania do seminariów czy zakonów mają oni potężny "mankament", do zlikwidowania którego nawet prowadzący ich ojcowie duchowni i profesorowie nie są na dzień dzisiejszy przygotowani. Mówię o tym, że znakomita większość przyszłych kapłanów dokonuje swego wyboru NIE WIEDZĄC JAK BYĆ MĘŻCZYZNĄ! Podstawowy warunek by być kapłanem w KK to BYĆ MĘŻCZYZNĄ a oni nie wiedzą jak nim być ani znikąd nie mają pomocy, inspiracji...

Męstwo od wieków było nadawane przez inne męstwo. To mężczyźni brali młodzieńca do swego grona i mówili "tu twoje miejsce, tu przynależysz." Dziś nie inicjuje się mężczyzn, mężczyźni nie wiedzą potrzeby ani sensu stawania się mężczyzną, odkrywania swego pierwotnego i najbardziej zdawałoby się oczywistego powołania. To oczywiście zakłada ciężką pracę (a tej najczęściej się brzydzimy) i współudział innych mężczyzn. Ale w ostatecznym rozrachunku to Bóg może przeprowadzić mężczyznę przez proces inicjacji i doprowadzić go szczęśliwie do końca.

Wybór poświęcenia się na całkowitą służbę Bogu w takim momencie ma zupełnie inny wymiar niż decyzja wiecznego chłopca, chwiejnego, o wątpliwym poczuciu honoru. Honor to wysoka samoocena wynikająca z wyznawanych przez siebie zasad. Taki człowiek nie jest chwiejny. Odważnie jest w stanie podjąć decyzję o ODDANIU ŻYCIA, bo poświęcenie się Bogu to nic innego jak "obumieranie". Ugruntowane męstwo wie co to odwaga - to zgodność słów z przekonaniami a czynów ze słowami. Jeśli taki mężczyzna jest przekonany o słuszności swego wyboru to wyrazi go powiedzeniem Bogu "tak" i pójdzie za nim... Poganie będą sądzili, że zmierza to do wyniszczenia i do śmierci, ale on raczej powie "dla mnie żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk".

merkaba

Celibat duchownych

O ty, której dane jest słyszeć i widzieć w sposób duchowy, posłuchaj teraz, co ci wyjawię na temat owego arcybiskupa, który oświadczył że gdyby był papieżem, to wszystkim duchownym i kapłanom dałby pozwolenie na zawarcie małżeństwa. Twierdzi on i jest o tym przekonany, że to byłoby milsze Bogu niż gdyby duchowni żyli samotnie, jak żyją obecnie. Ponieważ ten arcybiskup wierzył, że przez takie małżeństwo uniknęłoby się większych grzechów cielesnych, dlatego – pomimo że nie zrozumiał dobrze woli Bożej – pozostał nadal przyjacielem Bożym.

Ale teraz Ja wyjaśniam ci jaka jest wola Boża, ponieważ zrodziłam samego Boga. A ty przekażesz to mojemu biskupowi, mówiąc mu że Abraham poddał się obrzezaniu na długo przed Prawem Mojżeszowym, i że w czasach Abrahama ludzie kierowali się jedynie własnym rozumem podejmując decyzje w oparciu o własną wolę, a jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Gdy zaś zostało ogłoszone Prawo Mojżeszowe, wtedy było wolą Bożą aby ludzie żyli pod Prawem i według Prawa, a nie według własnej ludzkiej woli i ludzkiego rozumu.

Podobnie było z błogosławionym Ciałem mojego Syna. Po tym bowiem, jak ustanowił na ziemi nowy sakrament Eucharystii i wstąpił do nieba, stare Prawo było nadal aktualne: kapłani chrześcijańscy żyli w małżeństwie. Niemniej jednak wielu z nich było przyjaciółmi Boga. Byli bowiem przekonani w swej zwyczajnej czystości, że podoba się Bogu by kapłani chrześcijańscy posiadali żony i żyli w małżeństwie, jak podobało Mu się to w dawnych czasach u kapłanów żydowskich.

Kapłani chrześcijańscy przez długie lata trzymali się więc tej praktyki. Ale dla wszystkich mieszkańców nieba i dla mnie, która zrodziłam Jego Ciało, było odpychające i niemiłe żeby w takim stanie żyli kapłani chrześcijańscy, biorący w swe ręce nowy i niepokalany sakrament Najświętszego Ciała mojego Syna. Żydzi postępujący według dawnego Prawa Starego Testamentu posiadali bowiem tylko cień, czyli obraz tego sakramentu. Chrześcijanie natomiast posiadają samą prawdę, samego prawdziwego Boga i Człowieka w błogosławionym i konsekrowanym chlebie.

Ale po upływie pewnego czasu, w którym pierwsi kapłani chrześcijańscy trzymali się tej praktyki, sam Bóg przez Ducha Świętego natchnął serce papieża rządzącego Kościołem myślą o innym Prawie. Papież ówczesny zarządził wówczas w całym Kościele, że kapłani chrześcijańscy, mając tak święte i najszlachetniejsze zadanie, jakim jest sprawowanie najdroższego Sakramentu, w żaden sposób nie mogą żyć w hańbiącej małżeńskiej przyjemności cielesnej.

I dlatego, mając na uwadze zarządzenie wydane przez Boga i Jego wolę, trzeba stwierdzić, że kapłani którzy nie żyją w czystości i wstrzemięźliwości cielesnej, są przeklęci i ekskomunikowani w oczach Bożych i warci pozbawienia urzędu kapłańskiego. Jednakże ci, którzy by wyrazili prawdziwą skruchę połączoną z prawdziwym postanowieniem niegrzeszenia więcej, znajdą miłosierdzie u Boga.

Wiedz również i to, że jeżeli jakiś papież dałby kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego, to on sam zostanie przez Boga ukarany takim wyrokiem, jak człowiek, który by tak ciężko zawinił, że według sprawiedliwości Boga zasługiwałby dosłownie na wyłupienie oczu, na obcięcie języka, warg, nosa i uszu, rąk i nóg, a także na to by wypuszczono mu całą krew z ciała i całkowicie go uśmiercono, i wreszcie na to by tak wykrwawione ciało rzucono na pożarcie psom i innym dzikim bestiom.

Podobnie, choć w sposób duchowy, stałoby się owemu papieżowi, który by dał kapłanom pozwolenie na zawieranie związku małżeńskiego wbrew wspomnianemu postanowieniu Boga i Jego woli. Taki bowiem papież zostałby całkowicie pozbawiony przez Boga duchowego wzroku i słuchu, duchowego języka i działania, zgasłaby też cała jego duchowa mądrość, a ponadto po śmierci jego dusza zostałaby wrzucona do piekła na wieczne męki, by tam stać się na wieki pokarmem demonów. Co więcej – nawet gdyby takie pozwolenie wydał św. Grzegorz, to nigdy by z tego powodu nie zaznał miłosierdzia u Boga, jeżeliby tego pokornie nie odwołał przed swoją śmiercią.

(Objawienia, VII/10) Brygidy szwedzkiej

serenada

lisek

Malutki... ciekawe jak to się udaje protestantom... może spróbuj się dowiedzieć
albo rabinom...
Serenada- dokładnie o to chodzi. Nie lubię gdy mnie poucza o kolorach ktoś ślepy.