Walka duchowa

bratt

„Bóg i grzesznik”

Był sobie grzesznik twardy jak orzech,
z nosem zadartym aż do sufitu.
Myślał, ze wszystko sam zrobić może -
dość ma pieniędzy, zalet i sprytu...

Martwił się Pan Bóg: „To ci niezdara!
Im bardziej grzeszy - bardziej się chlubi!
Lepszym nic a nic być sienie stara!
Nikt go nie kocha! Nikt go nie lubi!...

Trzeba coś zrobić, bo zginie marnie!
To kwestia czasu - siup! - i skończone...
Nie wolno grzeszyć sobie bezkarnie!
Trzeba mu pomóc... Postanowione!

Więc... zgubił grzesznik portfel wypchany,
karty do banku, klucze, dyplomy,
potem wyśmiano go kilka razy
i dostał burę od własnej żony,

potem nie wyszły mu wielkie plany,
źle wystartował w ważnych zawodach,
publicznie został oplotkowany,
stracił opinię, zleciał po schodach...

Gdy, z nogą w gipsie, z miną zbolałą
stanął przed lustrem, bliski zawału,
Pan Bóg do drzwi zapukał nieśmiało...
Zamknięte?... Lecz ktoś podszedł pomału

od drugiej strony. Klamka opadła.
Wysunął grzesznik nos, potem szyję...
Prędzej się pewnie spodziewał diabła!
A tutaj... Pan Bóg!...?! Więc grzesznik... wyje!

Szlocha! I jeszcze: ryms! - na kolana!
Znów łzy wyciera jak po cebuli...
Nos oklapł, uszy, duma złamana...
Co robi Pan Bóg? - to jasne! Tuli!...

Tuli nicponia do świętej szaty,
gładzi niemądrą, śmieszną łysinę:
„Chodź wreszcie! Przytul się jak do taty...
Nooo... Umiesz zrobić szczęśliwą minę?”

I razem idą sobie na spacer -
odnalezieni dwaj przyjaciele...
(Grzesznik jak dzieciak z radości skacze!)
Potem... znikają obaj w kościele...
**********************************
Małgorzata Nawrocka

Monika

Bardzo fajny wiersz...Takie są najlepsze Smile

proste i zrozumiałe...
I tak sobie pomyślałam: dlaczego zawsze robię to samo, nie mogę się poprawić z moich wad i grzechów?

M@C

Taki niby wierszyk, a o MIŁOSIERDZIU BOŻYM mówi tak wiele...

Amadea

Ten wiersz jest naprawdę piękny.

SakveAtel · Gość

Co w tym wierszu takiego pięknego?

Amadea

Jego temat. Prawda jaką przekazuje.

malutki

..... obyśmy byli zawsze tymi, co cieszą się z powrotów synów marnotrawnych Smile

.....

niepoprawna optymistka

a co w przypadku spowiedzi świętokrackiej ? bądź przyjęcia komunii świętej kiedy popełnia się ciężkie grzechy ...? trzeba się z tego spowiadać ? no tak przypuszczam że trzeba ale jak to wygląda od strony Boga,wiary.. ?

Amadea

Bóg jest Królem, który poprzez Komunię św. łączy się z duszą, przychodzi do niej, by w niej zamieszkać. Przyjmując Komunię św. świętokradzką, wprowadzasz Boga do duszy ciemnej, brudnej. Czy miejsce Króla jest w chlewie? On przyjdzie, bo nas kocha i jest pokorny, ale myślę, że będzie Mu szalenie przykro, że tak byle jak obchodzimy się z tym największym Jego darem jakim jest On sam ukryty pod postacią Hostii.
Króla należy przyjmować godnie, przyjmować do duszy czystej i pięknie przystrojonej (np. poprzez modlitwę czy dobre uczynki), a nie sprawiać Mu przykrość i wręcz poniżać Go zmuszając do zamieszkania w chlewie.