Walka duchowa

gast1

U mnie to dosyć skomplikowanie wygląda. Nie mam żadnych widzeń czy tego typu rzeczy, gdyż pewnie zło wydedukowało, że jestem straszliwie płochliwy i pewnie umarłbym na zawał ze strachu jakbym coś takiego zobaczył. Podziwiam w pewnym sensie ludzi, którzy tutaj opisują tego typu spotkania i robią to już z dużą dozą przyzwyczajenia.
Dla mnie zły wciąż jest bardzo dużym szokiem, chociaż mam już swoje lata. Zdanie sobie sprawy z tego, że wielu ludzi wokół mnie w moim życiu żyją zainspirowani złem i jego skutkami wciąż, kiedy się przyjrzę duchem temu co robią, doznaję zatrwożenia wewnętrznego czy może duchowego.
W tym wszystkimi muszę dodać, że sam też mam naprawdę historię życia zainspirowanego złem, bardziej lub mniej świadomie.

Dlaczego diabeł ucieleśniony, dlatego, że widzę go na co dzień w ludziach, którzy z definicji powinni być pewnego rodzaju świętością w moim życiu. Są to moi rodzice, członkowie bliżsi lub dalsi mojej rodziny. Jestem właśnie tym zatrważanym na co dzień. Nie szukają oni powrotu z drogi silnie zainspirowanej owocami jakie rodzą, czyli potocznie oddanie się miłości tego świata, czyli materializm, mała wrażliwość na drugiego człowieka i widzenie tylko ich własnego świata, pozornie małego ale utrwalającego bardzo silnie reguły życia w zgodzie tylko i wyłącznie ze światem.

Czy przerażają Was czasami własne rodziny, najbliżsi, dlaczego tak zaisnpirowani są złem w bardziej lub mniej subtelny sposób.

dr A. Nielski